Kreator koji je bića iz mašte stvarao deo po deo kako bi ih predstavio drugima kroz reviju, a odeća je bila samo deo njegovog imaginarnog sveta
Pre nekoliko dana zvanično je izašao dokumentarac o životu velikog Alexandera McQueena. Počast njegovom radu odavaće se ne samo danas već i ubuduće, zato se modnom retrospektivom vraćamo na početak i obnavljamo zašto je Alexander McQueen ime koje će ostati velikim slovima zabeleženo na stranicama modne istorije.
Njegovo puno ime i prezime je Lee Alexander McQueen. Rođen 1969, živeo je do vrhunca svoje slave 11. februara 2010. kada je izvršio samoubistvo obesivši se u svojoj kući. Iako se spekuliše da je razlog njegovog samoubistva bila droga, depresija i anksioznost, razlog treba ostaviti po strani jer danas je Alexander veliki britanski dizajner i kreator visoke mode a ne tabloidna ličnost.
Kao vodeća figura na čelu modne kuće Givanchy Alexander je radio između 1996. i 2001. godine, a brend sa svojim imenom osnovao je još 1992. Koliko je vredan njegov rad između ostalog govore i nagrade kao što je ona koja nosi naziv Britanski dizajner godine, i to nekoliko puta, kao i prestižna CFDA internacionalna nagrada za najboljeg dizajnera godine koju je odneo 2003.
Opšti utisak dok sedite u prvom redu je kao da ste zavirili u glavu idejnog tvorca i kao da hodate kroz njegov san kao posmatrač dok samo što ne dodirnete ta bića iz njegove mašte
Ako se vratimo unazad i pogledamo njegovo školovanje, ono što odmah upada u oči jeste to što je već sa šesnaest godina napustio školu i preorijentisao se na završavanje krojačkog kursa. Ubrzo počinje da radi kao šegrt i savladava krojački zanat, a zatim prelazi na novo radno mesto kao krojač pozorišnog kostima, a ne samo svakodnevne odeće.
Ova vrsta edukacije je upravo ono što mu je pomoglo da do najsitnijih detalja otkrije tajne krojačkog zanata i da kasnije kao modni dizajner sa lakoćom može da osmisli šta god poželi unapred imajući u glavi kako to može da se izvede, ne oslanjajući se na druge.
Kada stvaralac, u ovom slučaju modni dizajner, poznaje svaki korak koji vodi do finalnog proizvoda, onda je on kao prvi u tom lancu potpuno slobodan da proizvede bilo kakvu ideju bez ikakvog ograničenja. A rezultat je proizvod bez kompromisa! To je moguće samo kada idejni tvorac poznaje svaki segment procesa proizvodnje i sam može da realizuje svaku fazu u tom procesu od ideje do odevnog komada – skica, crtež, konstrukcija, kroj, materijal, detalj, sklapanje, ušivanje, detalj, stajling, fotografija, utisak… Tome je doprinelo i univerzitetsko obrazovanje.
Naime, on je na svom poslu dobio referencu za upis na univerzitet, a pored toga njegov portfolio bio je izuzetno jak još tada, pa tako na osnovu ove dve stvari odmah upisuje Central Saint Martins College of Art and Design. Godine 1992. njegova diplomska kolekcija prodata je do poslednjeg komada od strane stilistkinje Isabelle Blow, koja od tada postaje njegov mentor sa idejom da ga pogura u karijeri, što je i uradila.
Pored mode, njegova strast bila je ronjenje, što se može primetiti kroz dizajn jer je često implementirao elemente iz podvodnog sveta u svoj rad
Rani radovi iliti prve kolekcije osmišljene su sa idejom da izazovu šok i kontroverzu kod publike, pa tako njegov rad postaje priznat od strane kolega, ali i popularan širom sveta, o čemu svedoči to što je već 1996. pravio odeću za godišnju turneju Davida Bowiea. Revija sa scenografskom idejom ljudskog šaha ili hologram Kate Moss samo su neki od efekata kojima je uspevao da izazove šok kod publike.
Drama i ekstravagancija su dve reči kojima su kritičari najčešće opisivali njegove revije, a inovativne tehnologije i drugačiji pristup modi su ono što je uvek bilo iznenađujuće svima.
Spektakularne revije o kojima se pričalo danima bile su kao umetnički performans počev od scenografije do kostima iliti odeće, pa sve do aktera jer Alexander je pažljivo birao svoje modele. Opšti utisak dok sedite u prvom redu je kao da ste zavirili u glavu idejnog tvorca i kao da hodate kroz njegov san kao posmatrač dok samo što ne dodirnete ta bića iz njegove mašte. Jedna od takvih revija nosi naziv Savage Beauty. Isti naziv odabran je i za posthumnu izložbu 2011. godine u The Metropolitain Museum of Art u Njujorku.
Već 2007. godine imao je butike u Londonu, Njujorku, Los Anđeesu, Milanu i Las Vegasu, a klijenti su mu bili Penelope Cruz, Nicole Kidman, Sarah Jessica Parker, Rihanna, Bjork i u to vreme jedna od najpopularnijih javnih ličnosti Lady Gaga.
Pored mode, njegova strast bila je ronjenje, što se može primetiti kroz dizajn jer je često implementirao elemente iz podvodnog sveta u svoj rad.
Kada stvaralac, u ovom slučaju modni dizajner, poznaje svaki korak koji vodi do finalnog proizvoda, onda je on kao prvi u tom lancu potpuno slobodan da proizvede bilo kakvu ideju bez ikakvog ograničenja
On je izvršio samoubistvo obesivši se u svom stanu uz poruku: „Vodite računa o mojim psima, žao mi je, s ljubavlju Lee.“ Svečanoj sahrani prisustvovalo je preko 2.500 zvanica, među kojima su bile poznate ličnosti kao što su Kate Moss, Bjork, Anna Wintour i drugi. Veliki deo bogatstva ostavio je u dobrotvorne svrhe organizacijama za zaštitu životinja.
Iako se njegov život završava onog trenutka kada je sam to odlučio, te 2010, kada je imao 40 godina, u njegovoj kući u Londonu, priča o njegovom životu će se još dugo pričati jer trag koji je ostavio neprestano inspiriše nove generacije koje dolaze.